نمی دانم این اصفهانی ها کلا آدم های جالبی هستند
یا ما با عده ی جالبشان آمد و رفت داریم
با آن لهجه ی شیرین شان که وقتی بنا می کنند به تند حرف زدن
باید فقط گوش باشی تا بفهمی چه می گویند
همه کارهایشان آداب مخصوص خود را دارد
بخصوص ازدوجشان
انقدر رسم و رسوم پیچیده ای دارد
که خودشان هم در پیچ و خم آن راه گم کرده اند
با این حال مردان خانواده دوستی دارند
خورش ماستشان را خورده اید؟
می گویند در همه مهمانی های مهم باید سر سفره باشد!
مثل قرمه سبزی که هرجا بروی مهمانی جزء لاینفک هر وعده است
اگرچه بریونی هم غذای خوشمزه ای است
ولی ممکن است با معده تان جور در نیاید
بس که چرب است این غذا
حلیم بادمجان با پیاز داغ طلایی فراوان و گوشت چرخ شده قلقلی سرخ شده
خوب است و خوشمزه
آن هم با زعفران فراوان که قاطیش می کنند
آش شعله قلم کاری در اصفهان خوردم
بی نظیر بی نظیر
ی حلیمی هم به خورد ما دادن و گفتن حلیم شیر است
چی بود لا مصب
بس که خوشمزه بود
حیف که کم بود فقط
گوش فیل و دوغ
که اولش نمی دانستیم چه جوری باید خوردش و قورت داد
به به به به
هی آسیه نوبرش را آورده ای؟
آدم این همه راه برود اصفهان
آنوقت بیاید و فقط از شکم بنویسد
آسیه چه کند؟
بیاید از آثار تاریخی اصفهان بنویسد که نمی شود
آنها را باید رفت دید
تازه بعضی خوششان نمی آید
اما شکم طرفدار زیاد دارد
بخصوص توی اصفهان
که چندین مدل غذا می گذارند جلوی آدم
و هزارتابار تکرار می کنند: بفرمایید، شما چرا نمی خورید؟حتما خوشتون نیومدست؟
و در آخر می فرمایند:
شما که چیزی نخوردید
آدم طرفدار شکم بماند به حالش بهتر است
و این ها همه عذاب است عذاب
یک عادت بد اصفهانی یاد گرفتی هاااا
تک خوری؟
چه جالب شما هم اصفهان مهمون بودین؟
زودتر می فرمودین.
بد عادتی هم هست که کلا با ژنتیک بنده سازگاری نداره.
بله ما اصفهان مهمان بودیم و زودتر از این ها در چندین پست قبل به همه خوانندگان وبلاگمان اعلام همگانی کرده بودیم.