آخر نمی شود یک رباط اختراع کرد
که بایستد سر جاده و خیابان
پرچم تکان دهد
که رانندگان بفهمند
کارگران مشغول کار هستند
یا جاده در دست تعمیر است
یا قرار است بلوکهای کنار خیابان
یا خط سفید وسط آن یا ...برای هزارمین بار رنگ شود
یعنی یک آدم باید بایستد و پرچم تکان دهد
تا هزاران ماشین رنگاوارنگ متوجه خطر شوند
و هزارتا وضعیت سفید غیر روشن توی ذهن آسیه ایجاد شود
بعد دلش به حال آن بنده خدا بیخودی بسوزد
بعد با خودش بگوید
دنیا محل گذر است
لقمه نانی حلال کافی است
باید آخرت را ساخت
و هرکه با تقوی تر است نزد خدا گرامی تر است و
غربت این افکار ذهن را می آزارد
بعد یک نگاهی به خودش می کند آسیه و
می فهمد با وجود امکانات اوقاتش هرز رفته است و
الان همان پرچم هم نمی دهند دستش تا تکان بدهد
دیدی نزدیک بود سعید رو هم بیکار کنی...!
ولی خوب نسازین که نمیشه بجاش بگو ببینم چی بسازیم؟
می خواهی یه رباط رضازاده بسازم بدیم دست سعید؟
والا بنظر من وزنه برداری به این سبک حرفه ایش دیوانگی محض
حالا آدم قوی باشه که مثل ژان وال ژان ی وقتایی کمک کنه به دیگران خوبه
حالا فکرامو می کنم ببینم چه چیزی اختراع بشه مطلوب تر
خبرتون می کنم
سلام آسیه جون. داری بهتر از قبل می نویسی.
برات خوشبختی آرزو می کنم.
سلام دوست حون خودم
مرسی
خوشحال شدم هنوز داری مینویسی
خیلی خوشحال...
ما تا آخرین نفس ایساده ایم
این آقای کارگر که پرچم تکون میده احتمالا در اون زمان از خوشی توی دلش قند آب میشه چون بجاش لازم نیست رنگ کنه و یا بیل بزنه تازه این کار گیرشون نمیاد و باید کلی توی نوبت بمونه تا به کار پرچم تکونی برسه. حالا تو اینو هم با یه رباط ازش بگیر تا نفرینت کنه....!
دفعه بعد نگاه کن با چه شوقی پرچم تکون میده و در انجام این کار اصلا بی حوصله نیست و تا مطمئن نشه که پرچم رو دیدی کوتاه نمیاد.
جدا؟
آره خودمم به این نکته فکر کرده بودم که تکان دادن پرچم از بیل و کلنگ زدن راحت تره!
باشه اگه بی حوصله نباشن و خوب تکون میدن و شما هم تایید می کنید ما هم حرفی نداریم آقایون مخترع رباط لازم نداریم ی چیز دیگه بسازید