اینو تو ی وبلاگ خوندم:
من الان حال و حوصله ی جینگولانه نوشتن دارم فک میکنید چرا؟چون که آخرین نمرم هم اومد و من بله خود تنبل و خوابالوم خود منی که اصلا تو طول ترم دانشگاه نرفتم اگرم میرفتم به کارهایی مث ول کردن گربه تو آموزش مشغول بودم منی که اسم درسام یادم نبود منی که استادا به علت شکلات خوردن و لاک زدن سر کلاس پرتم میکردن بیرون معدلم با شب امتحان خوندنام و 30 ساعت بیدار موندنام 17 و خورده ای شده و احتمالا شاگرد اول یا دوم رشتمون شدم (البته بین ورودی های خودمون).و الان تصمیم دارم که از عالم آدم جایزه بگیرم همین ثانیه به مهندس زنگ زدم خبرشو دادم به مامانیمم که گفتم مامانمم چون میدونست معدلم کلا بالا میشه دیروز از آدیداس برام یه کوله ی جینگولی صورتی خوشگل خرید مومیایی که چون کوچولوئه قول داده واسم 1 دونه فیلم بخره و شما دوستای عزیز هم میتونید بنا به سلیقه ی خودتون برام جایزه بخرید خدارو شکر همه ی فروشگاهام حراجن بنتون زارا آدیداس و ... همینطور باید بهتون بگم که من باید کلی مایه ی افتخارتون باشم که با همه ی شیطونی هام یه همچین معدلی آوردم.
اینم مال ی وبلاگ دیگست:
یه دختره هم تو کلاسمون هست که انقدره آویزونه استاداس و بچه مثبت بازی و خر خونی در میاره که حال منو بهم میزنه. انگاری تو زندگیش فقط یه چی مهمه اونم ضرب الحماره. تهوع آوره...
توضیح: این دو تا مطلب دقیقا نقشه هوایی جو حاکم بر اغلب دانشگاهها و صد البته دانشجویان ایرانیه.
خدا عاقبت جزئیات زمینی رو به خیر کنه...
نامفهوم!