سالک را باید که تمام جد و سعی خود را در یادآوری حق بزرگ شمردن این روز و
شناسایی حق نعمت آن و
سعادت عظمی و خیر اعظمی که به او رسیده و
برکات و نوری که به او رخ کرده به کاربرد و
قلب خود را امتحان کند و
جگونگی فرح و سرور خود را در این روز بنگرد و
اگر ببیند که روزی از روزهای خوش دنیایی در دل او همانند این روز
یا فرح و سرورش در آن ایام بیش از این روز است
در مقام معالجه ی نفس خود برآید و
بداند که از پستی و نادرستی نفس و
انس به عوالم طبیعیه و
صفات بهیمیه و
دوری از عالم نور
وارون شدن قلب و
واژگون شدن دل می باشد.