ارزش ها

در زمانه ای زیست می کنیم

که کار بد هم تعریف مشخصی ندارد

ارزش ها بی اصالت شده اند

و آدم در جنگ شناختی تسلیم بی اصالتی ها می شود

یا خوب و بد را نمی تواند تمیز دهد

یا اگر تمیز می‌دهد باندازه کافی یقین ندارد تا عمل کند

و اینچنین سردرگمی و نتیجتا بی ارادگی شکل می گیرد

مثلا سفر لاکچری به قطب اگر کار خوبی بود

پس چرا عزل شد؟

اگر کار بدی بود

دیگر جلسه ی تودیع چه هست؟

هجمه های رسانه ای علیه قطب را بی انصافی دانستن یعنی چه؟!

من خنگم

یا تضاد در رفتار و گفتار کاملا مشهود است؟