فوت وفات فانی

انقدر این روزهای ادمهای بسیاری جام ابدیت را نوشیدند

که نتوانستم برای هیچ یک پستی بنویسم

اخر هر مرگی چیزی در ادم بیدار میکند

کمرنگ و کوتاه

یا

پر رنگ و ماندگار

اما این مرگها

امدند و هنوز نرفته

بعدی امد

مثل  واگنهای قطار

مرگهای شوکه کننده

دسته جمعی

خانوادگی

پدر و پسر باهم

زن و شوهر باهم

اخرشم ختم شد به زلزله کرمانشاه و آوارو...

بنظرم بدترش

دخترخاله مامانو پدر دوستم هست

که با حال بسیار بد از بیمارستان مرخص شدند و

دکترا گفتن بزارین تو خونه جان بدن

هم خود مریض اذیت هم اطرافیان در عذاب

یک چشم اشک و یک دل پر خون

هاج و واج موندم به کدوم غصه بخورم

یک کنج باز نموند تو این دلم

همه جاش سودا زده و پر مصیبت