زیبایی

من که یک زنم

دوست دارم خیره بشم به زیباییهای وجودش

به گیسوان ابشار گون طلاییش

و هی قدوقامتشو اسکن کنمو

بگم ای احسن الخالقین

یکم از این حسن خلق کردنات میزاشتی تو وجود ما

حال نه در صورت که سیرت زیبا بهتر است

نمیدونم چرا حسن خلق شدن رو ما در همه مخلوقات نمیبینیم؟

چرا همه مخلوقات مارو وادار به تحسین افریننده نمیکنن؟

یعنی غلط که فکر کنیم احسن الخالقین مترادف است با انچنان شگفتی ای که منجر به ستایش شود؟

یا باید درهر مخلوق دنبال اوج خلق شدنش باشیم؟

شاید در اوج خلق شدیم بعد نزول کردیم

این چه اوجیه که نزول میکنه!!!

یا چه اوجیه که دیده نمیشه یا راحت دیده نمیشه