حکایت

بچه که بودیم

یک ترانه ی همه جایی بود که می گفت

ای قشنگ تر از پریا

تنها تو کوچه نری ها

بچه های محل دزدن

عشق منو میدزدن

و حکایت جوانهای ما شده است مثل همین ترانه

می روند در شهر می چرخند

در فضای مجازی می گردند

و دلشان را از دلداده ای می کنند

و به دلداده ای جدید میسپارند

حال یا بچه های محل دزدن

یا دل این خوشگله به بهانه ی دزد بودن بچه های محل

ول است و لجاره

و اگر بچه های محل دزد نباشند و

دل هم هرزه و لجاره نباشد

باز پس زمینه ی هر دو احتمال در ذهن جولان می دهد

بس که می بیند و می شنود

از دزد بودن بچه های محل و هرزگی دل

و بدینترتیب زندگی، اگر هم ساخته شود

اگر هم محکم شود

به تعالی نمی رسد